Biz biz olalım
Özümüze sözümüze sadık olalım
Bak zaman geçiyor
Önce buna aşikar olalım
Dertlerimize derman
Sevincimize heyecan
Bugünümüze ayan
Bak biz önce kul olalım
Kalır sana sanma ki
Sanki miras mı ki
Bir dakika sonrası
Ayan mı diye soralım
Faniyiz bunu biliriz
Haktır bizim derdimiz
Ölüm var elbet biliriz
Önce kendimize can olalım
Ölüm,
Bir adım uzakta mı sanırsın
O şah damarından yakın lakin anlamazsın...
Aldığın her nefeste,
Kendini yaşar mı sanırsın ?
Bak gecelerden gündüzlerden çalarsın,
Sen bugünleri bedava mı sanırsın...
Sana biçilen Ömür,
Hiç bitmez sonsuz mu sanırsın ?
Bu dünyayı ebedi mi bilirsin,
Bugünleri geçmez mi sanırsın..
Yarınlar vaha bahçesi mi sanırsın.
Bir düşten kabusa düşsen,
Gerçek mi yalan mı anlarsın.
Bin bir öğüt var duymaz mısın?
Sağır, kör anlamaz mısın ?
Geçen günleri,
Bekleyen yarınları,
Sonsuz mu diye sınarsın...
Ve insanoğlu büyük sınavı kayıp etti.
Toptan ceza aldı evlere hapis edildi.
Sınav neydi ? sorular çok mu zordu? Bu kısmını sizlere, sizlerin görüşlerine bırakıyorum.
Önce insanlık olarak tarihimizi kayıp ettik, unuttuk ve belki de yok saydık. Şimdi ise tüm özgürlüğümüzü ya kayıp ettik ya da kısmi olarak kısıtladık. Burada yanlış anlaşılma olmaması için bir parantez açıyorum, ben asla kısıtlamalara karşı değilim tam tersi destekliyorum ve önümüzde ki aylarda da vaka sayıları düşene kadar devam etmesi gerektiğini düşünüyorum.
Şimdi biz konumuza geri dönelim tüm Dünyayı adeta kasıp kavuran insanlığın belki de bugüne kadar yaşadığı gördüğü en büyük felaket olan covid nedeniyle şimdi hepimiz evlerdeyiz. Evet sosyal hayatımız kısıtlandı hatta bir çok insan bu pandemi nedeniyle ya işini ya da gelirinin büyük bir kısmını kayıp etti. Borçlar, krediler, alacaklılar artık iyice arttı. Verilere baktığımızda da aslında ucuz diye avantajlı diye piyasaya sürülen çeşitli kredi kampanyaları ile düşük veya yetersiz gelirleri ile hane halkı iyice borca sürüklendi.
Tüm bu borç ve sıkıntılar üzerine belki bu evde olduğumuz zamanımızın bir kısmının bize kaldığı günlerde dönüp bir düşünmemiz ve öz eleştiri yapmamız gerekiyor. Hastalarımıza bir göz gezdirmemiz ders almamız gerekiyor. Evet bugünler gerçekten çok zorlu geçiyor ve önümüzde ne yazık ki henüz bahar kendisini tam göstermedi, umut ışıkları henüz belirmedi kendisini göstermedi. Tüm bunlar bittiğinde yaşama daha hazır hale gelmek için belki de bugünler bize ilerisi için sunulmuş birer fırsat. Unutmayalım fırtına ne kadar şiddetli olursa güneş de o kadar güzel doğar. İyi haftalar...
Bu diyarda bir garip kulum
Var ne bir mezarım, ne de bir izim
Bir kayıp şehir de, bir kayıp bedenim
Sanki aldığım nefesim, zehir çeker ciğerim
Bu yolda bir neferim, belki son seferim
Yoktur geleceğim, belki dünde kaldı yarınım
Bir nefes de gitti gençliğim,.
Dünde kaldı, geleceğe dair beklediğim.
Artık sayıyor bütün belleğim...
Geçiyor bir bir günlerim
Ne Umut ne de hayal
Ve ne yarınlar ne de hayatlar
Yok oluyor bütün anılar
Günü gelince nankörlüğün
Tüm herşey gözümüzün önünde ama gören göz yok,
Tüm sesler kulaklarımızın adeta içinde dinleyen kul yok,
Tüm Dünya yol olmuş önümüzde yürüyen halk yok,
Geçmiş adeta yakamıza yapışmış yine de ders alan yok,
Yarınlar bin bir sersenişte anlayan insan yok,
Bu kadar yok içinde Okuyan, düşünen, anlayan yok...
Bir nefes kadar yakın, yaşam
Bir adım kadar uzak, ölüm
Hep omuzumuzun üstünde
Kim bilir hangisi sırada
Sözleşmemi var ki bu dünyada
Nerede adalet zaten dünyada
Yürüyor bedenler uçurumun kenarında
Bir adım uzakta ölüm
Ve bir adım yakında yaşam
Boşlukta atılan adımlar
Ve yeşilliklerin huzurunda yürüyüşler
Bazen masmavi gökyüzünde
Bazen masmavi denizlerde
Hüzün gezinirken gözlerde
Başını alıp gitmiştir düşünceler
Bazen uçsuz bucaksız anılarda
Bazen umutsuz hayallerde
Kimi zamanda kimsesizliğin denizinde
Kimi zamanda ölümün huzurunda
Belki de yaşamın sıcak koynunda
Sonuçta buralardan çok uzaklarda....
