İzleyiciler

9 Nisan 2015 Perşembe

KELİMELER




KELİMELER

Çok severdim kâğıt kalem ile yazmayı burada aynı tadı bulamıyorum.
Sanki kelimeler yalan sahte gibime geliyor. Zaten bazen yazmaya bile isteğim olmuyor.
Lisede üniversitede kağıda yaptığım o karalamalar aklıma geliyor.  Ne kadar huzurlu ve ne kadar içten...
Her bir kelime bir parçamdı sanki ve her yeni söz bir adım gibiydi karanlığa atılan.
Yürümeyi bilmeyen çocuk misali bir o yana bir bu yana düşe kalka gidiyordum ve hala gidiyorum.
Bazen anlamlı bazen anlamsız ama hep içimden geldiği gibi yazıyordum.
Işte herkes kadar acemi ve her acemi kadar usta ve bir o kadarda karışık...
Ah sonu olmayan kelimeler bir kalkıp yol alsalar...
Geçmişten başlayıp ileriye geleceğe dair neler neler yazılacak belki de ama nasip ve kısmet diyelim biz.
Ve her yazan kadar yalnızlık koca koskoca bir yalnızlık...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder