İzleyiciler

14 Mayıs 2015 Perşembe

BİR GARİP FİKİR DÜNYASI





Karanlıkta bir başına oturmak ya da ay ışığında dolaşmak...


Önce karanlık geldi içinde sadece hüzün.
Ve mutluluk sanki hiç adı geçmemiş gibi...
Ne bir iz ne bir haber...
Sanki daha önce hiç Varolmamış gibi...
Biz bekleyen faniler binbir dertleri
Yabancılık bile çekmedik bu duruma
Ve bir mazlum misali bekledik kapımızda

Hep kapıyı önce çalandır aşk,
Dikenini saklayan gül misali...
Açmak bir dert açmamak bir felaket
Sonsuzluğa kadar bekler biliriz
Sanki tüm ağıtlar ona yakılmış gibi...
Boynu bükük ve hüzünlü.

Hep önce gelendir aşk,
Ve ölüm onu kovalayan bir gölge misali...
Hep arkasında sonsuz bir iz gibi
Kopmaz bir parçası gibi
Bir an olsun ayırmadan gözlerini
Hep takıl eder aşkı...

Umut dolu dünya da yaşarken
Umutsuzluk bizi alıp götürmüş yalnızlığa
Ve bir tutsak misali şimdi halimiz
Bugünümüz yarınımız artık esiri...


9 Mayıs 2015 Cumartesi

İşte O da Kısmı ...




İşte O da Kısmı ...



Bir akarsu misali hayat hiç durmadan akıp gidiyor.
Her seferinde kendisine yeni bir yön yeni bir hedef belirleyerek...
Bıkkınlık tembellik yok hep ileriye bakarak yoluna devam ediyor.
Ve sonunu düşünmez gibi yapsada içinde hep bir umut barındırıyor.
Aslında O'da farkında da ...
İşte o da kısmı yok mu ? Ah hep yarım kalan cümleler ve umutlar...
Evet aslında O'da farkında.

Nasıl bir akarsu olduğu yerde bekleyip göle dönüşmüyorsa...
Ve nasıl dünya her gün dönerken durun bi gün dinleneyim demiyorsa...
Ve tüm tabiat nasıl her gün işlerine koşuşturuluyorsa...
İşte bizde öyle olmalıyız.
Sadece bugün için değil yarınıda düşünmeli ve tartmalıyız.
Agustos böçeği misali yaşam olmamalı derdimiz.
Bu zamanda boş durmaktan çalışmamaktan daha büyük var mı haram ?

İşte öyle biriydi.
Gündüz daha güneş doğmadan evden çıkardı.
Öyle genç ve güçlü de sayılmazdı hani...
Ve her gün bir koşuşturmacaya kendisini kaptırırdı.
Gece geç saatlere kadar çalışırdı. 
Dinlenmek ve huzur mu ?
Onun için evinde ki bir iki saatti...

Böyle insanlarda vardı.
Ve daha niceleri var... Ve hep var olacaklar.

Kızmayın bana gücenmeyin sadece ufak bir düşünce demeti benim ki...
Aklıma gelen ve içimden gecenleri yazdığım.


3 Mayıs 2015 Pazar

UMUT



UMUT


Ne ara bu kadar soğudu hava
Ve ne ara bu kadar üşüttü Sensizlik
Ne zaman bu kadar ötekileştik
Ve neden bu kadar yalnız kaldık

Çılgın kalabalıkların içinde
Sadeleşmiş sessizliğimiz ile
Yaşam savaşı veriyoruz
Bu gürültülü dünya ile

En büyük hayallerimiz
Artık kabuslarımız
Ve sonu olmayan rüyalar
Şimdi dizilmiş ufuktalar