İzleyiciler
28 Ocak 2016 Perşembe
TEMİZ KALABİLMEK
TEMİZ KALABİLMEK
Ellerim hala temiz dedi çocuk,
Gözleri buğulanmıştı adamın...
Önce baktı, sanki hiç geçmemiş gibi
Ve sanki o çamur hiç olmamış gibi...
Evet ellerim temiz dedi çocuk, tekrar tekrar,
Bitmeyen o kelimeler
Sonu gelmeyen cümleler,
Ve de gözyaşları...
Üstü kirlenmişti,
Hatta pantolununun paçası yırtılmıştı,
Gömleği hep çamurdu,
Ama elleri temizdi küçüğümün...
Yüreği gibi bembeyaz
Pamuk misali al mı al,
Ve alnı misali apaçıktı...
Gözleri uzaklara dalan adam,
Kalbi buğünü yaşayamayan...
Küçük bir çocukta yitik kalan...
Tertemiz olmaktı, belki de yalan.
Bu kadar kirlenmişliğin içinde,
Ve bu kadar çürümüş kokularda...
Sayfalarca yazılan yalanlarda,
Temiz kalabilmekti mühim olan.
Karanlık sokakların ay ışığında
Geçmeyen, bitmeyen adımlarda
Belki de akmayan zamanda,
Temiz kalabilmekti mühüm olan...
Ve son kez dedi küçük çocuk;
Varsın kirlensin elbiselerim
Ellerim temiz, yüreğim temiz
Tüm dünyanın pisliğini de alsam
Yinede yüreğim temiz...
Ne kaybolmuş insanlarda
Ne de yaşayan bu dünya da
Tüm şehirler çürümüşte olsa
Yine de kalbim temiz...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder