BİNBİR PARÇA

BİNBİR PARÇA


Sokak lambalarının ışığı kayıp olmuştu o akşam.
Ve ay sanki bulutların arkasından çıkmak istemiyor gibi...
Evet bir felaket yaklaşıyordu besbelli,
Sonuçta susmuştu tüm dünyanın sesleri...
Rüzgarlar esmeyi terk etmiş gibi,
Bulutlar artık gezinmez olmuştu gökyüzünde,
Hiç ışık yoktu yeryüzünde,
Ve sen, kayıp olduğun o gecelerde.
Kendin gibi olmayı bıraktığın gibi,
Bir daha da asla bulamadın kendini...
Ve hep bir yüz takınır öyle gülerdin,
Şimdi aynalar bile tanıyamaz bilmez seni.
Dinlerken kendinden başka herkesi,
Sağır olmuşsun, tüm seslerin içinde,
Ve göremez olmuş bin tane gözün,
Belki de hissedemez olmuş tüm bedenlerin...
İşte öyle bir gecede kayıp oldun sen.
Başkası gibi olmak kolaydı belki...
Ama zor olan kendin gibi kalabilmekti.
Sen ise savaşmadan kaybettin herşeyini,
Yüzün bile bir başka olmuştu sanki.
Artık gözlerin bakmıyordu derinlere,
Ve ellerin uzanmaz kimselere,
Yüreğin bile degişmiş besbelli.
Sanki hisseden sen değilmişsin gibi...
Maskelere bürünmüş tüm bedeni,
Kayıp olmuş aklı, bütün hissi,
Kolay değil tabi ki senin ki,
Bölünmüş bir ruhu
Taşımak, öylece tekmiş gibi...