Ve elimden aldı kalemi,
Yazmaya başladı gönül.
Bembeyaz bir sayfaya...
Masmavi bir kalem ile,
Aklım ile karışık,
Gönlümün heceleri.
Ve birer birer düşüyor,
Kar kadar beyaz sayfalara.
Maksat muhabbet misali...
Derdi mısralara sığmak değildi.
Zaten içindekiler dünyaya yetmezdi,
Sadece bir uçundan tutmak,
Bir kısmınıda olsa anlatmak,
Belki de sadece paylaşmak...
Işte bütün derdi buydu.
Çok masum bir şiir.Şiirin de masumu olur mu demesin kimse.İşte bu şiirin bir örnek.Güzel bir pazar günü dileklerimle.Ece ablanız.
YanıtlaSil